Aladağ'daki acı, yaktı insan olanı, Cemaat irşat eder, afyon gibi yalanı, Cemaatte arama, imanı bulunanı, Mürşidin boş sözleri, olur mürit imanı. Aklı yeterli değil, kendi bulamaz yolu, Mürşidin sözleri mi? Yalan, palavra dolu, Cemaat denen şey de, ahmaklığın bir kolu, Mürşidin çıkarıdır, bu işin sağı solu. Düşünmez ki kazalar, nasıl iner en aza? Tanrı böyle yazmıştır, başa gelecek kaza, İlahi takdirdir der, zulmü sorsan yobaza, Tanrıyı zalim eder, hele bak utanmaza. Peygamber varisidir, mürşidi her yobaza, Bu nasıl bir ahmaklık? İbret için bak kaza, Tanrı vekalet vermiş, utanmaz, arlanmaza, Arlanmazlar günah der, ruhun gıdası saza. Yobazlara yuvadır, cemaat, tarikatlar, İblisin hünerini, mürşit ikiye katlar, Yürekleri dağlıyor, sırılsıklam salaklar, Nerde kaldı devrimin, koyduğu tüm yasaklar? Karanlığa alışmış, ışıktan korkar yobaz, Tanrı vergisi akıl, yok denemez, var biraz, Ondan daha akıllı, kümesteki beyaz kaz, Bütün mevsimler kıştır, dünyasında gelmez yaz. Mürşidi olanlarda, akıl işe yaramaz, Akıldan onay alan, yobaz dünyada olmaz, Kabul etmek esastır, gerçekse, o aranmaz, Yobaz felsefesinde, sorguya yer bulunmaz. Yaşayan bir ölüdür, düşünmeyen her insan, Yaşayan bir ölüden, daha üstündür hayvan, Yaşamak için yeter, damarında akan kan, İnsan olmak içinse, hür olmalısın her an. Hiç sorma, sorgulama, biat et mürşidine, Kurban et insanlığı, bağlı olduğun dine, Düşünmeye günah de, pranga vur beynine, Çektiğin belaları, tut yükle kaderine. Verme geleceğini, yobazın ellerine, İnsanlar yanıyorlar, baksana eserine, Cemaat, tarikatı, gömmelisin derine, Bilimi koymalısın, hurafenin yerine. 05.Aralık.2016 Pendik Emin Varol