Belki de doğanın en ahmak yaratığı insandır. Çünkü insan aklını sorun çözmek için değil sorun üretmek için kullanır. Aklını, ihtiraslarını gemlemek için değil, ihtiraslarını tatmin etmek için kullanarak bir yığın sorun yaratır. İnsan mutlu olmak için varlıklı olmanın gereğine inanır. Varlıklı olmanın peşinde koşarken mutluluktan uzaklaşır. Ele muhtaç olmayacak kadar varlıklı olmakla yetinmez, olabildiğince varlıklı olmanın peşinde koşar. Bunun içinde bir yığın sorun yaratır ve bu sorunları çözmek için yaşamı kendine zehir eder. Bütün dünya onun olsa, gözünü kapadığı zaman her şeyi geride bırakacağı aklına gelmez. Varlık sahibi olmak için aklını kullanmak zorundadır. Bunun için hakkı çiğner, haram yer, tam bir erdemsizlik sergiler. İnsan aklını kullanarak erdemsizlik sergileyen ahmak bir yaratıktır.
İnsan aklını kullanarak doğayı tahrip eder. Bu tahribatın bedelinin bir gün çok ağır bir biçimde ödeneceğini hiç düşünmez. Aklın bu tarzda kullanılması ahmaklık değil de nedir? Doğa ile ilişkiler açısından insan tam bir doğa düşmanıdır. Sanki bu dünyaya başka bir gezeğenden parazit olarak gelmiş gibidir. Bu doğa düşmanlığını aklını kullanarak gerçekleştirir. Doğayı kirletirken, ormanları keserken, atmosferin ısınmasına neden olurken, insan hep aklını kullanır. Aklı kullanarak geleceği karartmak ahmaklık değil de nedir?
Doğada hiçbir canlı kendi cinsinden başka bir canlıyı yok etmek için kitlesel bir kavgaya girmez. Vahşi dediğimiz hiçbir hayvan sürüsü, aynı cinsten başka bir hayvan sürüsünü yok etmeğe çalışmaz. Bu vahşeti savaşlarla insan gösterir. Bu vahşeti sergilemek için aklını olabildiğince kullanır. Silahların geliştirilmesi için astronomik yatırımlar yapılır. Niçin? İnsanları çok ve kolay öldürebilmek için. Savaş sanayindeki gelişme dünyada başka bir alanda olmamıştır. Ne eğitimde ve nede sağlıkta. Sosyal alanda bir gelişme zaten söz konusu değil. Bir tarafta insanlar açlık ve yoksullukla boğuşurken, diğer bir tarafta silahlanmak için yapılan yatırımlar. Zafer kazanmak için yapılan akıl almaz harcamalar. Halbuki savaşın kazananı olmaz. Savaşta bir taraf çok kaybeder diğer taraf az kaybeder. Az kaybeden taraf zafer kazanmış olur. Halbuki hiçbir şey kazanılmamıştır. Karşı tarafa göre daha az kaybedilmiştir.
Ömrünün en güzel dönemlerini cephelerde geçiren Atatürk savaş için “Bir ülkenin bağımsızlığı tehlikeye düşmedikçe savaş bir cinayettir” der. Savaşın en doğru tanımı belki de budur. Aklını kullanarak cinayet işlemek ahmaklık değil de nedir? Bu ahmaklığı aklını kullanarak yapan insandır. Savaşlar insan ahmaklığının bir kanıtıdır.
Akıl, sorunların çözümlenmesi ve sorunsuz bir yaşam oluşturulması için insanın elinde olan bir kudrettir. Bu kudreti sorun çözümlemek yerine sorun üretmek için kullanmak ahmaklığın ta kendisidir. Yasaları takmayıp suç işlemek için insan aklını kullanır. Bunun bedelini de özgürlüğünden yoksun bırakılarak öder. Aklı kullanarak özgürlükten yoksun kalmak ahmaklık değil de nedir? Bütün dünya senin olsa gözünü kapadığın gün elinde hiçbir şey kalmayacaktır.
İsmin mirasın olmalıdır.
06.Aralık.2024
Pendik
Emin Varol
